Syberia- Halina J. Kamińska-Świątek

Syberia- Halina J. Kamińska-Świątek O Rosjo, Rosjo, co Ci zawiniłam Żeś nas – jeszcze dzieci- na sybir wywoziła? Zabrałaś nam ojca, zabiłaś nam matkę Pięcioro nas dzieci osierociłaś! Boże, dlaczego? Przecież cię kochamy! Czemu nam odbierasz nadzieję i wiarę Dlaczego z mrozu i głodu konamy? A Zycie staje się beznamiętne, szare. Okropne przeżycia trapiły mą duszę 10 luty, rok czterdziesty w nocy Wywózka na Syberię i straszne katusze!

Na Odsłonięcie Pomnika „Matki Sybiraczki”-Walerian Wysocki

Na Odsłonięcie Pomnika „Matki Sybiraczki”-Walerian Wysocki W hołdzie dla Was I we wdzięcznej pamięci Ofiarnej troski, Cierpień i tułaczki Dziś uroczyście W Lublinie się święci Pomnik dziękczynny „Matki Sybiraczki” To dla Was wszystkich Nasze Drogie Panie. Tych co przetrwały I Tych zmarłych z głodu W tajgach , na stepach W Komi , w Kazachstanie- Na miejscach zesłań Polskiego Narodu. Gdy razem cierpieliśmy

Czego Ci jeszcze brakuje, Moskwo?--Natalia Korzeniowska

Czego Ci jeszcze brakuje, Moskwo? - Natalia Korzeniowska-   Czego Ci jeszcze brakuje, Moskwo? Koloru? Błękit nieba, złoto słońca masz do wyboru, lecz to co jest ludzkie, Moskwo, tobie jest obce… Plac Czerwony malujesz krwią swoich i obcych… Czy będzie od tego jeszcze bardziej czerwony? Czy wiesz? Tam gdzie życie tętniło — kraczą wrony.   Czego Ci jeszcze brakuje, Moskwo? Broni? Trzymasz lud żelazną ręką i masz krwawe dłonie… Czego się boisz i przed czym tak się bronisz? Może się boisz pokrzywdzonych przez wojnę dzieci, co dzisiaj płaczą i są bezbronne,

Matko Sybiraczko-Natalia Korzeniowska

Pomnik Matki Sybiraczki w Pisarzowicach, powstał z inicjatywy Koła Sybiraków w Lubaniu Matko Sybiraczko-Natalia Korzeniowska Matko Sybiraczko, symbolu matek, których dotknął los okrutny… Trudno w to uwierzyć, jeśli ktoś nie przeżył, że może takie tortury człowiek człowiekowi zgotować — rozumem nie zrozumieć — dlaczego?.. Musiałaś wtedy całe swe życie spakować do tobołku jednego… Matko Sybiraczko, gdy wyrwano Cię z domu do pociągu w strachu,

List - Helena Włażewska

List - Helena Włażewska Dziś chwytam za pióro i piszę słów parę do sióstr, braci, matki i taty. Do kraju, ojczyzny mej ukochanej, do mojej rodzinnej chaty. Piszę powoli, a z oczu łzy lecą i pióro litery rysuje, że może już się nie zobaczymy,

Modlitwa - Helena Włażewska

Modlitwa - Helena Włażewska Kto się spodziewał, kto śmiał powiedzieć, Że na Sybirze nas jesień zastanie... Kto wie jak długo tu jeszcze będziemy. O miej nad nami Panie zmiłowanie. Gdy rozpacz, smutek ogarniać nas będzie. Ty nie odwracaj od nas twarz swą Panie.

Pieśń Polaków na Syberii-Romuald Napiórkowski

Pieśń Polaków na Syberii-Romuald Napiórkowski Oj, ma Ojczyzno miła! Oj, Ty polski kraju. Kiedy byłem na Twej Ziemi, było mi jak w raju. Lecz ciężkie losu dzieje i wojen rozboje Zaciągnęły tu w te strony biedne serce moje. Bez chleba i mieszkania, nadziei nijakiej Pędzi życie na Syberii tysiące Polaków. Oj, Ojczyzno ma kochana! Och, Ty polska ziemio! Czy powrócę na Twe łono? Czy zobaczę Ciebie? Kaługino, styczeń 1944 r.

Promień Twej łaski mnie nie chybił - Rachela A. Tyszczuk

Fotografia autorki wiersza.  Promień Twej łaski mnie nie chybił-Rachela A. Tyszczuk  Dostałam mały zwitek w darze Nazwany, całkiem szczodrze - duchem Okruch rzuciłam w zawieruchę Drugi straciłam w w biegu zdarzeń Trzeci jest ludziom kromką chleba Czwartym zamknęłam komuś oczy Wpatrzone w siną barwę nieba Piąty wpadł dziecku w splot warkoczy Szósty złożyłam pod obrusem Jak garstkę siana, siódmy zatem Posłużył komuś jako kuse Ubranie, ciepło tchnące latem

Ballada Zesłańców Sybiru - autor nieznany

Ballada Zesłańców Sybiru - autor anonimowy Ojczyzno nasza, ziemio ukochana, W trzydziestym dziewiątym cała krwią zalana. Nie dość, że Polskę na pół rozebrali, To jeszcze Polaków na Sybir wygnali. Dziesiąty luty będziem pamiętali, Gdy przyszli Sowieci, myśmy jeszcze spali, I nasze dzieci na sanie wsadzili, na główną stację wszystkich wywozili. O, straszna chwila, o, straszna godzina, Rodząca swoich bólów zapomina, Ale Wam powiem, nie zapomnę chwili, Gdy nas w ciemny wagon jak w trumnę wsadzili.

Nieludzka ziemia -Elżbieta Leopold

Nieludzka ziemia -Elżbieta Leopold Do Ciebie piszę młody człowieku, Żeby Cię przestrzec o zakłamaniu. Bo może słuchasz, bo może czytasz? Nie wiem, czy zawsze prawdę wyczytasz? Czy Ty byłeś w Magadanie,? O Workucie coś słyszałeś? Ja nie byłam, lecz ci powiem, Co mówili, ci co z Kołymy powrócili. To wszystko "Nieludzka Ziemia"

Wygnańcy-Elżbieta Leopold

Wygnańcy-Elżbieta Leopold Wymieszano te narody, Wbrew swej woli i naturze. Czy jest dobrze? Chyba nie! Bo wolności każdy chce. Przyszła godzina zwrotu historii. „Pakuj bagaże” zabieraj dzieci! W ostatniej chwili spojrzyj za siebie, W myślach i sercu-nie wiesz czy wrócisz.

Zrozumieć-Elżbieta Leopold

Zrozumieć-Elżbieta Leopold Ten, kto nie był na wygnaniu, Nie zrozumie, co to zimno. Nie zrozumie tego głodu, Oddalenia, poniżenia. Ten, kto nie był pochłonięty, Strachem śmierci lub choroby Nie zaznał nerwów, bezsenności, O przyszłość osamotnionych . Ten, kto pracę ma wspaniałą,

Archipelag - Elżbieta Leopold

Archipelag- Elżbieta Leopold Wyspy Sołowieckie, skazańcom „Sołowki”. Ile przyjęły ludzi w swoje srogie progi, Ile tam łez spłynęło , ile krwi wsiąknęło ? Ziemio Północy tyś nieczułą była, Bo światu o tym nie mówiłaś. W miejscach cerkiewnych ołtarzy Trwała latami udręka, odczłowieczenie, Pokaz ludobójstwa. Archipelag wysp – kaźni, gdzie człowiek obsobaczony był niczym, bez znaczenia.

Tajgo, Syberio...- Elżbieta Leopold

Tajgo, Syberio...-Elżbieta Leopold Wspominasz ciągle surową Tajgę. Ciągłe koszmary i sny meczące, O zaspach śniegu nie do przebycia, O wszach, o głodzie, no, i o dzieciach. Tak byłaś słaba i tak zmęczona. Mogłaś się chociaż śniegiem otulić. Wiem, bałaś się upaść, By w nim nie skostnieć. Ta ciągła walka z własną słabością, Z bagnem, drzewami, tyranów złością. Potrzeba było siły, by

Syberyjskie Anioły - Ks. Łukasz Krzanowski MS

Syberyjskie Anioły - Ks. Łukasz Krzanowski MS Odeszli zabrani przemocą,  z uścisków domowych pieleszy. We łzach powiezieni gdzieś nocą,  może ich podróż ucieszy. Stłoczeni w ciemnościach wagonów,  jak sople zawisłe w powietrzu, W tą otchłań nieludzką rzuceni,  przez tych bez serc i sumieni. I w tajgach, w pustkowiu, wśród mrozu,

Przed wojną-Zdzisław Ostrowski

Przed wojną-Zdzisław Ostrowski Wieś kościelna Jasienica Moje miejsce urodzenia, To nie żadna tajemnica Zdzisław dano mi z imienia. Moja mama Stanisława Z Bednarczyków pochodziła, W Jasienicy przebywała I mnie tutaj urodziła. Był to rok trzydziesty drugi, Gdy przyszedłem na ten świat, Jak ten kraj szeroki, długi, Tak przeżyłem wiele lat. W moim życiu różnie było, Czasem dobrze, czasem źle, Co w tych latach się przeżyło Tylko jeden Pan Bóg wie.

Wojna-czas okupacji-Zdzisław Ostrowski

Wojna-czas okupacji-Zdzisław Ostrowski Wniwecz poszły jego plany, Bo wybuchła zaraz wojna I do wojska był zabrany, Przyszła chwila niespokojna. Lecz niedługo wojsko nasze Z wrogiem dzielnie wojowało, Trzeba było zdjąć kamasze Dobrej walki było mało. Cały kraj nasz był zabrany, Okupacja więc nastała,

Zsyłka – dom dziecka - Zdzisław Ostrowski

Zsyłka – dom dziecka - Zdzisław Ostrowski Byłem razem tam z rodziną Pierwsze dwa przebyte lata, Później z siostrą swą jedyną Mogłem zwiedzić więcej świata. Bo nareszcie Wasilewska Troszcząc się o nasze życie, Wzięła nas do domu dziecka, Gdzie nam było znakomicie. Dobrze było początkowo, Gdy szły paczki z Ameryki, A w tych paczkach to i owo, Aż cieszyły się języki.

Powrót do Polski- Zdzisław Ostrowski

Powrót do Polski- Zdzisław Ostrowski Nadszedł wreszcie ósmy maja, Był czterdziesty piąty rok, Który wszystkich uspokajał I przemijał ludzki szok. Koniec wojny, wieść wspaniała, Błyskawicznie się rozchodzi, Cały świat i Polska cała Wielki tryumf już obchodzi. Taka radość wnet dociera Do Polaków na obczyźnie, Z tej radości krew zamiera,

Szkoła – liceum -Zdzisław Ostrowski

Szkoła – liceum-Zdzisław Ostrowski (fragmenty) W Jasienicy krótko byłem, Na dwa lata tam zostałem, Podstawówkę ukończyłem. Do liceum się dostałem. A liceum w Radzyminie Było kiedyś piękne dzieło Już niestety nie zasłynie, Gdyż to wszystko już spłonęło. Cudne chwile przeżywałem W tej przepięknej naszej szkole. Wielu tam przyjaciół miałem, W swoim gronie i zespole. I wspaniałych wykładowców, Którzy sił nie szczędzili Dla swych dziewcząt jak i chłopców

Wiersz-Modlitwa - Wanda Piłsudska

Wiersz-Modlitwa - Wanda Piłsudska (córka Marszałka Józefa Piłsudksiego) Tyś, coś w mieście mym rodzinnym, Najcudowniejsza Pani z Ostrej Bramy Dobrocią swoją, uśmiechem przedziwnym Rozpalasz serca i koisz w nich rany. Ku Tobie, co dnia myśli nasze płyną Prośby, błagania, smutki i tęsknoty O Ostrobramska, za Twoją przyczyną Uproś u Syna Swego nam powroty! Zostałaś miasta strzec, coś ukochała I lud Twój wierny, cichy, pracowity. Dumą nam byłaś, tęsknotą została