Wspomnienia z Syberii- Antonina Puzinowska-Tkaczyk

Wspomnienia z Syberii- Antonina Puzinowska-Tkaczyk Mój Wielki Boże. Tyle już minęło lat, jak okrutny był tamten świat. w stepach, w dalekim Kazachstanie Byłam chora, w ziemiance na pryczy leżałam. Modliłam się: co z nami się stanie przecież nie wiedziałam. A byłam taka głodna, cichutko płakałam. "Serdeczna Matko" często śpiewaliśmy. Chociaż śpiewać głośno, czasem się baliśmy. Pamiętam: miałam 8 lat,

Wspomnienie Sybiraczki- Antonina Puzinowska-Tkaczyk

Wspomnienie Sybiraczki- Antonina Puzinowska-Tkaczyk W moim życiu i tysiąca zesłańców, ta data nigdy nie będzie zapomniana. Słowami żywych będzie przekazana. W ciemną noc 12-go na 13-go kwietnia 1940 roku leżę na pryczy przytulona do mamy boku. Pociąg z kilkudziesięcioma wagonami przepełniony jest dziećmi, matkami i starcami. Z przenikliwym świstem, z dwoma lokomotywami "Szałon" w daleką nie znaną dal rusza. Stukot kół oddech i bicie serca zagłusza.

73 lata dzisiaj mija - Noc - Antonina Puzinowska-Tkaczyk

73 lata dzisiaj mija - Noc - Antonina Puzinowska-Tkaczyk Z 12-go na 13 -go kwietnia 1940r. Pierwszy raz w życiu pociągiem jechałam. Na pryczy skulona z innymi siedziałam. Jako dziecko, byłam ciekawa. Jak ta pierwsza"jazda" będzie przebiegała, że zaczyna się nasza katorga, o tym wtedy wcale nie wiedziałam. Moja pierwsza podróż, ze Stołpców do Kokczetawa

Zesłanie -autor nieznany

Zesłanie -autor nieznany Sybir, bracie, to zesłania okrutny cios, Bezkresna przestrzeń wiezienia bez krat To niewypowiedziany człowieczego serca ból Gułagów i wyniszczenia polskich kresowian los Młode w więzieniu straciliśmy lata Choć nas gnębił głód i chłód Nadziei powrotu nie zwątpiona data Bo wierzyliśmy, ze pomoże Bóg. I choć wmawiano nam, ze nie wrócimy

Co to jest Polska-autor nieznany

Obrazek  z domeny publicznej         Co to jest Polska-autor nieznany wiersz zapamiętany z dzieciństwa przez Sybiraczkę Co to jest Polska? Znaj, o znaj! Jest to wielki, piękny kraj, To ojczyzna, twoja matka, Co cię kocha do ostatka. I te pola za górami I te góry za lasami I te rzeki, co w dal płyną

Więzień syberyjski - autor nieznany

Więzień syberyjski -autor nieznany Zimny wiatr wionął po pustym stepie I śnieżną zamieć w obłoki wzbił A biały tuman rwie się i trzepie Jak z huraganu rzęsisty pył Wśród tego stepu wiatrami gnana Wśród tego stepu, wiatrami gnana, Pędzi kibitka w zawiei świat, I dzwonek smutnie w oddali Jakby grobowy, umarły głos W kibitce widać postać młodzieńca, Smutne, lecz dumne spojrzenie miał Na bladej twarzy ślady rumieńca

Więzień-Zygmunt Jan Rummel

Więzień-Zygmunt Jan Rummel I Cztery ściany zamknięte! Szare pudło ceglaste! I okienko wciśnięte W strumyk światła półjasny! Cztery kroki wdeptane W szmatek wąskiej podłogi! Cztery kroki do ściany, Cztery kroki tej drogi! Tylko serce się tłucze, Jak dzwon w wieży spiżowej! I myśl skronią tak huczy

DWIE MATKI- Zygmunt Jan Rummel

DWIE MATKI- Zygmunt Jan Rummel Dwie mi Matki-Ojczyzny hołubiły głowę - Jedna grzebień bursztynu czesała we włos Druga rafy porohów piorąc koralowe Zawodziła na lirach dolę ślepą - los... Jedna oczom tańczyła pasem złotolitym, Czerep drugą obijał - pijany jak trzos - Jedna boso garnęła smutek za błękitem -

STEP - Zygmunt Rummel

STEP - Zygmunt Rummel I Dwukonna pleciona kolebka tatarka, półksiężyc w strzemionach i baszłyk i czarka! W sajdaku chrzęst strzały, a w jukach daktyle i sery dwa białe i mleko kobyle!

Wróciłam przed laty-autor nieznany

Wróciłam przed laty- autor nieznany Wróciłam przed laty do własnego domu Do swoich rodaków i mojej Ojczyzny I choć przeminęły dni smutku i grozy To w duszy na zawsze pozostały blizny. W mych myślach wciąż żyją bezbrzeżne równiny I ciężka praca ponad siły w lesie I głód i nędza w glinianej lepiance

Chleb - Tomasz Zdoliński

Chleb - Tomasz Zdoliński Pamięci mojego Ojca - żołnierza AK, Więźnia w łagrze Borowicze-Jogła /1944-1946/ Był czas pytania "Boże mój!... Dlaczego?" Był spazm, co targał młode serce żalem, Był ścisk i odór wagonu bydlęcego, Którym was wieziono do łagru za Uralem. Był mróz, co się srebrzył w wagonie na śrubach Hymn "Boże coś Polskę" wśród mroźnej zamieci Szpalery drzew skulonych w śnieżno-białych szubach

Matczyne ręce – Adam Kowalski

Matczyne ręce – Adam Kowalski Pamiętasz, jakeś się u kolan matki Papierowymi bawił żołnierzami? Jak wiatr przez okno wpadł i zmiótł ci wojsko, A tyś zalewał się łez strumieniami? Koiły wtedy troski twe dziecięce Matczyne ręce. A później, później, gdyś już był harcerzem, Ileż to w domu było ambarasu, Gdyś się sposobił do pierwszej wyprawy W daleką drogę do bliskiego lasu .

Rozmowa polskich miast nocą 10 lutego 1940 roku – Stanislawa Wiatr- Partyka

Rozmowa polskich miast nocą 10 lutego 1940 roku – Stanisława Wiatr- Partyka Tu Grodno! Słuchajcie! Dzieje się coś złego! Coś złego stało się tutaj tej nocy Łomot do domu... drugiego... trzeciego... Jakieś słowa okrutne... Jakieś gesty przemocy... Tu Grodno! Co robić? Och... Pomoc nie łatwa... Tu Lida! Tu również zapalają się światła... Łomot bram... I znowu... i jeszcze... Kroki na bruku... Kroki złowieszcze... Już tyle okien przestraszonych się świeci...

Wschodni Kazachstan - Rafał Paszek

Wschodni Kazachstan - Rafał Paszek Chciałem przybliżyć sobie i innym, Co przechowała pamięć ulotna Z miejsca, na którym mnie umieściła Historia polskich dziejów przewrotna. Wschodni Kazachstan. Obłast radziecka, Dokąd zostałem deportowany I gdzie spędziłem swe młode lata. Kraj mgłą tajemnicy dla mnie owiany. Osiedle - wokół góry i skały, Między górami wije się rzeka. Jest kilka mostów, kładek i przepraw,

Okruchy chleba - Rafał Paszek

Okruchy chleba - Rafał Paszek Chleba mi okruch spadł na podłogę. Proszę go podnieść, słyszę babci głos. Pytam, dlaczego? I zgiętą nogą Chciałem go kopnąć tam, gdzie stoi kosz. Lecz mimo woli podniosłem oczy. W połowie drogi zamarł nogi ruch. Widzę u babci, jak łza się toczy, Jedna za drugą po policzkach dwóch, Okruch podniosłem. Babci podałem. Niczym opłatek wzięła do ust.

Wygnaniec (piosenka) - Helena Włażewska

Wygnaniec (piosenka) - Helena Włażewska Nad Bergamakiem patrz kto tam stoi... to Polski biedny wygnaniec wpatrzony w fale i zadumany cierpliwie czeka na swój koniec. Jemu wszystko jedno, żyć czy umierać. Nie stoi w łaskę losowi. Raz jeszcze spojrzał - wzrokiem w dal błysnął i rzekł: bądźcie mi zdrowi. I padł na ziemię i krzyknął strasznie, ów krzyk brzmieć będzie przez wieki, jam jest niewinny z Polski wygnaniec. Odchodzę .... I zamknął powieki.

Nie chcę niczego - Halina Terlecka

Nie chcę niczego - Halina Terlecka  Nie chcę niczego Szare dziś niebo nad zmierzchłym stepem mgła wilgotnawa — cisza i śnieg. Nie chcę niczego, tak może lepiej — pustką szarawą sen w myślach legł. Nie chcę niczego...

Modlitwa w drodze na zesłanie - Halina Terlecka

Modlitwa w drodze na zesłanie - Halina Terlecka  Chylę czoło przed Tobą w głębokiej pokorze I nic mi Ciebie, Boże, odebrać nie zdoła… Na brzeg świata rzucona będę Ciebie wołać I mojej ufnej wiary sierp i młot nie zmoże! Kłos jestem, z łanu żyta krasnym sierpem zżęty — Obca dłoń chce mnie skruszyć i siać w ziemię czarną… Przyrzekam Ci: nie wzejdę nawet trawką marną,

Patriotyzm- Tadeusz Sasinowski

Patriotyzm- Tadeusz Sasinowski - Patriotyzm, to wartość, co sercu jest droga, Uczucie potężne i święte. - Od Patrii - Ojczyzny wzięte, a od Boga Wraz z życiem przez Naród poczęte. - Patriotyzm, to miłość do ziemi ojczystej I dobro najwyższej wartości. - Patriotyzm - Rodzina o myśli najczystszej, To pieśni radosnej wdzięczności. - Patriotyzm- to słowo, co wznosi do czynu

POLAKIEM JESTEM! - Tadeusz Sasinowski

POLAKIEM JESTEM! - Tadeusz Sasinowski - Polakiem jestem, więc wszystko , co polskie Jest mojej naturze bliskie i drogie. - Słowiańska mowa, pieśni proste, swojskie I wiara w Ciebie, Wszechmogący Boże! - Polakiem jestem- Matki - Polki synem, Która miłości Ojczyzny uczyła, - Choć dom swój, ziemski dawno opuściła-

NOCE KAZACHSTAŃSKIE-Jerzy Walden

NOCE KAZACHSTAŃSKIE-Jerzy Walden Cóż, że we dnie nie myślę, uciekam najdalej Od wspomnień co bez przerwy powracają do mnie - Od Placu Zbawiciela, od Hożej, do Alej... Ale nie ma lekarstwa, by uciec od wspomnień! I tak dniami się włóczę przez kazachskie piaski, Pragnąc zatrzeć tęsknotę, ale nie potrafię I chciałbym, aby martwy krajobraz kazachski

10 luty 1940 rok - Helena Bartoszewska

10 luty 1940 rok - Helena Bartoszewska O Polsko nasza, ziemio ukochana W 39-tym cała krwią zalana. Nie dość, że Polskę na pół rozerwali Jeszcze Polaków na Sybir wysłali. 10-ty luty będziemy pamiętali Przyszli sowieci, gdyśmy jeszcze spali I nasze dzieci na sanie wsadzili Na główne stacje nas poodwozili. O straszna chwilo! O straszna godzino! Rodząca bóle swoje zapomina. Ale o tamtej nie zapomnimy chwili, Gdy nas w ciemny wagon, jak w trumnę wsadzili.

Zima w Tajdze Północnej-Walerian Wysocki

Zima w Tajdze Północnej-Walerian Wysocki Umilkł już w Tajdze głos ptaszęcy, Z jezior błękitne znikły fale. Niebo szarzeje coraz więcej I słońca już nie widać wcale. Codziennie wschodzi później ,bledsze Codziennie niżej płyną chmury, Drzewa kołyszą się na wietrzeA szum ich smutny i ponury. Przyrodę srogi mróz uwięził,

Opowiedz nam Ojczyzno - Janusz Szczepkowski

Opowiedz nam Ojczyzno - Janusz Szczepkowski Opowiedz nam, moja Ojczyzno, Jak matka dzieciom ciekawym, O latach znaczonych blizną Na wiekach chwały i sławy. O wojach Mieszka nam powiedz, O słupach nad Odrą stawianych. Niech niesie twoją opowieść Wiatr halny i morskie szkwały. Matczynej ucz nas miłości, Jak ojciec w życie wprowadzaj.

Kamień Sybiraków-Tomasz Zdoliński

Kamień Sybiraków -Tomasz Zdoliński W pomniku Sybiraków, w tym zimnym Kamieniu jest wpisana smutna prawda o ludzkim cierpieniu. O Polaków poniewierce na sowieckim wschodzie, ciężkiej pracy niewolniczej i o strasznym głodzie. O tym jak śmierć bezlitosna wciąż plony zbierała i jak matka konająca

W rocznicę deportacji- Tadeusz Witos

W rocznicę deportacji- Tadeusz Witos Usiądź Sybiraku, wygodnie w fotelu I powspominaj, mój ty drogi przyjacielu, Jak w mroźny luty przed wieloma laty Wieziono nas na Sybir, w łagry lub za kraty, Bez sądu i wyroku, daleko od kraju W odległe, śnieżne miejsca sowieckiego „raju”. Tam pracowałeś ciężko o głodzie i chłodzie, Codziennie i bez przerwy przez dwanaście godzin. Kopałeś złoto, węgiel, rudę i kamienie, Rąbałeś las gdzieś w tajdze, w jakimś Jakszardenie, Spławiałeś drewno rzeką, rżnąłeś je w tartaku

Wierzę, że wrócę...- Maria Niwińska

Wierzę, że wrócę...- Maria Niwińska Wierzę, że wrócę i tym tylko żyję, Że mnie przyjaciół powitają dłonie, Że duszę z brudów tułaczki obmyję, Kiedy mnie pierwszy polski wiatr owionie. Choć może na mnie dom własny nie czeka, Ani rodzina, wracać się nie boję. W każdym bliskiego napotkam człowieka,