Opowiedz nam, moja Ojczyzno, Jak matka dzieciom ciekawym, O latach znaczonych blizną Na wiekach chwały i sławy. O wojach Mieszka nam powiedz, O słupach nad Odrą stawianych. Niech niesie twoją opowieść Wiatr halny i morskie szkwały.
Matczynej ucz nas miłości, Jak ojciec w życie wprowadzaj. Nie żałuj serdecznej troski, Za trudy szczodrze nagradzaj. Biel śniegu i żar czerwieni, I orły dumne piastowskie To wieczne symbole tej ziemi, Najmilszej sercu, bo polskiej.
Wytłumacz nam, tak jak umiesz, Skąd czerwień i biel sztandarów. Niech ludzie żyją tu dumnie, Że taki wydał ich naród! Daj swoim synom, żołnierzom, Ten kwiat, jak kiedyś kęs chleba, To oni od wieków strzegą Tej ziemi i tego nieba.
Matczynej ucz nas miłości, Jak ojciec w życie wprowadzaj. Nie żałuj serdecznej troski, Za trudy szczodrze nagradzaj. Biel śniegu i żar czerwieni, I orły dumne piastowskie To wieczne symbole tej ziemi, Najmilszej sercu, bo polskiej.
Opowiedz nam, moja Ojczyzno, Nam z lat siedemdziesiątych, Jak w bliską wejdziemy przyszłość, A co oddamy historii. A jeśli wielka historia I dla nas ma trochę miejsca, Bądź z wiernych mi najwierniejszą I mnie weź sobie do serca.
Bądź z wiernych mi najwierniejszą I mnie - proszę - weź sobie do serca.
