Żołnierz generała Andersa - Marian Jonkajtys
Już drugi na zesłaniu grudzień
Drugie tragiczne idą Święta
Niemcy pod Moskwą
Nie ma złudzeń
Droga powrotu
Wciąż zamknięta...
Chwieje się
Cały świat wartości
Dotychczas
Przez nas uznawanych,
Świat norm moralnych
I świętości
Przez dom i kościół
Kształtowanych.
Wszy, brud, chłód,
Nędza, upodlenie
I poniewierka
W Kazachstanie
Tłumią głos serca
I sumienia
Codzienną walką
O przetrwanie... I, kiedy ten
„Psychiczny dołek"
O mało
Wszystkich nas Nie wessał —
Z nieba grom nagle:
Nasz pasiołek
Odwiedza
Żołnierz od Andersa,
Tak... Polski Żołnierz,
Boże Wielki.
Ile radości, wzruszeń, krzyku.
Wprost
Całowaliśmy orzełki.
Na czapce,
Na każdym guziku.
Chryste. „Buzułuk...
Żołnierz Polski..,
Z łagrów Workuty
Wypuszczony...
W mundurze...
Do sąsiedniej wioski
idzie do dzieci
I do żony...
Pytaniom, ..łzom
Nie było końca...
Może w więzieniu
Na etapach
Nazwisko zapamiętał ojca?
Może gdzieś w wojsku
Spotkał brata?...
Nazajutrz odszedł.
Lecz nas dźwignął.
Pozwolił
Znowu unieść głowę,
Uwierzyć
W Polskę,
W Niepodległość,
W zwycięstwo Sprawy Narodowej.
***
Żołnierz Andersa
W nas
Skutecznie
Załamań
Przezwyciężył falę
I beznadziei niebezpiecznej..
Chwała Ci za to
Generale.
