WALONKI - ANDRZEJ WRÓBLEWSKI
Zamiast szpilek – walonki,
Zamiast furta – kufajki,
Pusty talerz, płacz dzieci
I złowrogi szum tajgi.
To nieważne, że z mrozu
Popękane są usta,
Że ochroną dla głowy
Tylko cienka jest chusta.
Zasypanie marzenia
Śniegiem kopnym, srebrzystym,
Przyduszone spojrzeniem
Bezdusznego służbisty.
Świat normalny odpływał,
Na zesłańczym nikł szlaku,
Inny w chłodzie się zjawił
Łagrowego baraku.
Los cierpienia nie skąpił
W zaśnieżonej scenerii,
Godność zdeptał sapogiem
Dzielnych kobiet Syberii. Źródło: https://poeciwsieci.pl/kobieta-sybiru-w-poezji-podlaskich-poetow/
| 
