Kobieto Sybiru! - Janina Jakoniuk Nieszczęsna ofiaro czerwonej gwiazdy!
Podstępnie i przemocą
wywieziona w bydlęcym wagonie,
drżałaś z zimna i lęku.
–
Twoi obrońcy
z przestrzelonymi czaszkami
legli w dołach śmierci,
utajeni przed światem.
–
Wokół nieogarniona biel.
Znikąd nadziei!
Mróz i głód zabijał twych bliskich
znacząc trupami drogę na wschód.
–
Uczepiona nici życia,
pełna wiary w Boga.
Widziałaś jak twoi oprawcy
wdeptują w błoto dziesięcioro przykazań!
–
Z pokaleczonymi dłońmi,
z ropiejącymi dziąsłami,
wyrąbywałaś polany
w syberyjskiej tajdze.
Uśmiech na twojej twarzy
zmazała posępność podbiegunowej nocy.
Wdzięk i gibkość ciała
przygniotły kłody drewna.
–
Pod łagiernymi łachmanami
skrywałaś serce pełne miłości
do bliskich i utraconej ojczyzny.
–
Musiałaś żyć i przetrwać.
Wyrwać się z rąk oprawców.
O spełnienie tego snu
błagałaś Boga.
–
Gdy zbrodniarze chwycili się za gardła
zajaśniał promyk otuchy.
Zelżały więzy.
–
Spełnił się cud zmartwychwstania.Źródło: https://poeciwsieci.pl/kobieta-sybiru-w-poezji-podlaskich-poetow/
|
