Byle do niedzieli-Anna Czartoszewska

Byle do niedzieli-Anna Czartoszewska Kobietom Sybiru W niedzielę, na odświętny obiad kobiety Sybiru rozpuszczały śnieg w garnku. – Rosół ze skórzanego paska miał smakować, ale nie smakował, napełniał jedynie ciepłem głodne żołądki, ciepłem krótkotrwałym. – Pod garnkiem tańczył leniwy płomień, dzieci przynosiły z pola zasuszone łajno i dorzucały do ognia, byleby nie zgasł, byleby nie zgasł… szeptały ciepłolubne modlitwy. – Na drugie danie musiała wystarczyć garść korzeni stepowych traw, były słodkie, robiły za deser i podwieczorek. – Na kolację kobiety Sybiru nie nakrywały stołu, układały dzieci na siennikach i karmiły snem. Snem, że jutro znów będzie niedziela, tylko inna, lepsza. – I była… kiedy w poniedziałek udało się zdobyć jajko i chleb, dzieci myślały, że dalej śnią. – Kobiety Sybiru najbardziej bały się piątku, tego ani trochę niepachnącego niedzielą, bez okruszka nadziei, z zamarzającą łzą i śladami rozwalających się butów na ścieżce po śmierć. – Tyle już przecież naoglądały się sobót bez zmartwychwstania i grobków pod sosenkami, tyle tygodni udawały, że tak da się żyć… – Ale ile można udawać…   Źródło: https://poeciwsieci.pl/kobieta-sybiru-w-poezji-podlaskich-poetow/