Losem rzuceni-Irena Kozińska z d. Brzezicka Losem rzuceni w step szeroki,
Gdzieś na skraj świata,
Spędzamy smutni i stęsknieni
Tułacze lata. Męka co wkoło nas otacza
Żalem huczy w duszy,
A życie nasze, które tu ulata
Gorsze katuszy!
Choć serce gore, mieni się
Tęczą tajemną,
I z nieba blask swój rozsiewa,
Nam w duszy ciemno.
Nikt nie pocieszy nas, nie rozweseli
Żarty swoimi,
I zawsze smutno, tęskno nam będzie
Gdy tu będziemy. I jeszcze cierpieć przyjdzie nam wiele,
I przecierpimy,
Aż przyjdzie chwila, że znów do domu
Swego wrócimy. I wszyscy wspólnie znów zasiądziemy
Przy jednym stole,
I wypowiemy swe żale i męki
I wszystkie swe bóle. Źródło:Tekst i filmik z Facebooka - Leon Zujko
| |
|
|
|
|
|
|
|
