Żniwa ...- Barbara Janczura
przy żniwach pracowałam,
za kosiarką iść miałam,
odbierać garście zboża,
i w snopy je wiązać...
owies dorodny był,
traktor za szybki,
ja-
bez śniadania-
bez kromeczki chleba,
ledwo na nogach się utrzymywałam...
sekunda nieuwagi,
i maszyna na nogach...
dwoiłam się
i troiłam,
nie mogłam pracy podołać,
dwanaście godzin...
od rana do wieczora,
miałam przecież
tylko -12 lat!
normy nikt
nie mógł wykonać...
nie mogłam liczyć
na chwilkę wytchnienia...
słońce niemiłosiernie paliło,
wody nie było,
w tej strasznej męce
ledwo do końca dnia,
dotarłam,
wieczorem
głodna,
i spragniona
jak bryła-
ległam na legowisku...
ni rąk,
ni nóg,
ni krzyża-
podobnie jak inni-
nie czułam,
ciało me-
to jedna,
ogromna,
umęczona
była
bryła!
miałam przecież
tylko -12 lat!
a może-aż 12 lat...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
