Wigilia - Edward Dowejko
Dziś noc wigilijna i stoję na straży ,
samotny w te święte godziny,
daleko od swoich lecz w sercu się marzy
Ojczyzna i dom mój rodzinny.
Widzę ja ojca swojego jak w ręku
z opłatkiem składa życzenia.
Dziś czwarty rok mija jak brak mi jest tego,
dziś z tęgo są tylko wspomnienia.
Dziś srogi los wojny mnie rzucił w pustkowie
i kto wie ,gdzie ma jeszcze rzucić ,
dziś rzewne westchnienie
z mego serca płynie.
O Boże pozwól do kraju mi wrócić!
Pozwól ,by przyszła ta chwila spragniona ,
niech prędzej ja dom swój zobaczę ,
niech będzie już wreszcie
tułaczka skończona,
niech więcej z tęsknoty nie płaczę.
Lecz teraz dni smutne za dniami,
a w sercu się snują marzenia,
ach ,jak ja bym chciał być z wami,
chciałbym wam złożyć życzenia.
Chciałbym ja być przy Tobie,
Janeczko * Ty moja kochana,
kochać Cie będę nawet i w grobie,
choć życie mi cierpieniem usłane.
Tęskno mi w obcej krainie.
Nie wiem,czy Ty to odczujesz,
a może w tej samej godzinie
tak samo się w gwiazdy wpatrujesz,
czy może w nocnej tej ciszy,
patrzysz w te gwiazdy na niebie,
niech serce dziś twoje usłyszy,
jak bardzo ja kocham Ciebie.
|
|
|
|
|
|
|
|
