| Opłatek Sybiraków - Marian Jonkajtys Słowa, że „Bóg się Rodzi
A więc zła moc Truchleje”
Dawały – nam Zesłańcom
Na przetrwanie Nadzieję.
Wzmacniały siłę wiary
W Opatrzność.
W Polskę.
W przyszłość…
Wbrew rozważnie
W Myślącym Przyziemnym Realistom.
Choć –Jak to wykazała
Komunizmu praktyka – Realizm To te nie religia.
Religia niewolnika!
Religia Akceptacji
Praw: kata i ofiary.
Z marginesem Wolności
Zacieśnionym przez Kary…
Lecz tylko wiara Potrafi
Krzywdzącym prawom Przeczyć.
Cudem przenosić Góry… Nieuleczalnych Leczyć…
Wznieść się Ponad doraźność…
Marzeniem Wybiec w przyszłość…
I nie wyrazić zgody
Na podłą Rzeczywistość!
Myśmy –W tej właśnie wierze,
Przez pokolenia żywej
Doczekali Wolności
Bez Boga –Niemożliwej.
Więc lulajże Jezusku
W rytmie kolędy Tonów
Na sianku (Spod obrusów
Na stołach polskich Domów)
Lulaj cieple choinki.
W tę Noc Cudowną Lulaj!...
W łzach wspomnień Sybirackich Wigilii Nas utulaj.
Niech twoja Symboliczna obecność, Ten Opłatek,
Oddali z naszych Domów
I głód, i niedostatek. Spraw, by
Prawda i Pokój, Wolność, Sprawiedliwość, Solidarność,
Na cudze nieszczęścia, Wrażliwość
W naszych sercach, Podstawa Chrześcijańskich Wartości,
Nie ustąpiły miejsca Przejawom wrogości I pogardy
Dla bliźnich Nieudaczników masy, Hamujących Wybrańcom
Maraton do kasy!...
Niechaj W sercach Polaków Twoja miłość zagości I Rząd Wraz z rządzonymi Połączy znów W jedności!
Nie pozbaw nas Jezusku
Swojej Boskiej Opieki
I Niepodległą Polskę Zachować chciej
Na wieki!... Źródło: " Zesłaniec"
|
|
|
|
|
|
